Kadir TURAN

                                            İmtihan, kavram olarak sınav anlamına gelir. Hayatın olağan akışı içerisinde (din açısından) imtihana tâbi tutulan özne insandır. Bu imtihan sonrasında bireyi iyi veya kötü olmak üzere iki akıbet bekler. Ya başarılıdır ve mükâfatı vardır, yahut başarısız olmuştur ve sonuç âkıbet hüsrandır.  Bundan mülhem diyebiliriz ki, imtihana konu edilen “soru”nun herkesçe kabul gören bir doğru ve en az bir yanlış cevabı olmalıdır. Bunun yanında, hatta daha evvelinde bireyin sınava tâbi tutulabilmesi için aklî melekelerini kaybetmemiş olması gereklidir.        Doğru ve iyi kavramlarını akıl, mantık ve vicdan sacayağında kabul görmüş her şey şeklinde tanımlayabiliriz. Yanlış ve kötü kavramları için ise bunun tersi geçerlidir denebilir. Bu da demektir ki insanoğlunun “temel” konularda (buraya dikkat edelim, “temel” konular...

“İlkelerini kaybetmiş bir toplum,  kutsadıkları ile aldatılır.”      Son yirmi bir yıldır nice seçimlerin yapıldığı bir ülkede yaşıyoruz. Öyle ki öne alınmış ve öne alınması gündeme gelmiş bir çok seçim dönemi söz konusu. Referandumlar ise cabası. Anlaşmazlıklar, çıkar çatışmaları, rant kavgaları, partilerin nüfuz artırma çabaları, sistem değişikliği… Ne dersek diyelim, bir şekilde     seçim tartışmaları gündemimizi olağanın dışında etkiliyor ve bu şartlar altında sandığa götürülüyoruz. Bu seçim sürecinde liderlerin uçuk söylemleri ve bunun sonucunda toplumsal kutuplaşma sebebiyle yaşanan büyük problemler, muhalefet partilerinin önce tehdit edilip bir gün sonrasında parti binalarının kurşunlanması, karşılıksız çek misali vaatler, ahlâki ilkenin göz ardı edildiği seçim çalışmaları, alabildiğine popülizm, yalan-dolan-entrika... Ne ararsanız mümkün. Mâlûmunuz her köşe başında, kahvehanelerde, iş sahasında seçim münâzaraları. Herkes ülkeyi kurtarıyor bu ayak üs...